Karin, een 38-jarige zelfstandig ondernemer uit Nijmegen, heeft zo haar eigen ideeën over hoe belastingen in Nederland geregeld zouden moeten worden. Haar mening is dat mensen zonder kinderen minder belasting zouden moeten afdokken. “Waarom zou ik hetzelfde bedrag moeten ophoesten als ouders die volop profiteren van voorzieningen zoals kinderopvang en scholen?” vraagt Karin zich af. Ze spreekt zich uit voor een eerlijkere belastingverdeling waarbij kinderloze burgers financieel een steuntje in de rug krijgen.
Volgens Karin komt haar standpunt niet voort uit een afkeer jegens kinderen. Ze legt uit: “Natuurlijk zijn kinderen essentieel voor het voortbestaan van onze maatschappij,” vertelt ze. “Maar als je zelf geen kinderen hebt, dan maak je geen gebruik van die faciliteiten. Waarom zou ik dan evenveel in de buidel moeten tasten als zij die dat wel doen?”
Ze wijst naar de vele belastingvoordelen voor ouders, zoals kinderbijslag en belastingkortingen. “Dat is allemaal prima, maar kinderloze individuen worden over het hoofd gezien. Wij dragen bij, maar boter bij de vis krijgen we niet.” Haar argument is dat leven zonder kinderen duidelijk goedkoper zou moeten zijn, hoewel ouders vaak zeuren over de financiële druk. “Veel van hun lasten worden eigenlijk door de staat gesubsidieerd. Als je geen kinderen hebt, ben je financieel altijd de pineut,” concludeert ze.
Elk jaar draagt Karin duizenden euro’s af aan belastingen zonder van die voorzieningen gebruik te maken. “Ik werk hard en betaal wat ik moet, maar soms lijkt het wel een soort boete omdat ik geen kinderen heb. Het voelt gewoon niet eerlijk,” zegt Karin.
Belastingen en het leven zonder kinderen
Karin benadrukt dat het krijgen van kinderen een gekozen pad is. “Niemand wordt gedwongen om kinderen te krijgen. Het is net zo’n persoonlijke beslissing als ervoor kiezen kinderloos te blijven, zoals ik dat heb gedaan. Waarom moet ik dan de keuzes van anderen financieren?”
In haar ogen zouden ouders meer verantwoordelijk moeten zijn voor de kosten van hun kroost. “Ik heb niets tegen mensen met kinderen, maar het is niet aan mij om hun lasten te verlichten,” vindt ze. Haar mening stuit vaak op kritiek, zeker in haar directe omgeving. “Sommigen noemen me egoïstisch of zeggen dat ik het niet begrijp omdat ik zelf geen kinderen heb. Maar het gaat mij om het systeem, niet om de kinderen,” legt Karin uit.
Ze merkt dat veel van haar kinderloze vrienden dezelfde frustraties voelen, hoewel ze die niet altijd uitspreken. Het onderwerp ligt gevoelig, en ouders voelen zich soms in een hoekje gedrukt, wat niet de bedoeling is. “Het lijkt erop dat kinderloze mensen vaak over het hoofd worden gezien, terwijl zij ook een cruciale rol spelen in de maatschappij,” merkt Karin op.
Hoewel Karin zich bewust is van de complexiteit van het aanpassen van het belastingstelsel, roept ze op tot een debat over een eerlijkere verdeling van de lasten. “Dit is iets waar we het over moeten hebben,” benadrukt ze. Ze stelt als mogelijke oplossing voor om mensen zonder kinderen belastingkorting te geven, zodat hun bijdrage meer wordt gewaardeerd, vergelijkbaar met de voordelen die ouders krijgen.
Karin ziet haar belastingvisie ook als een kwestie van erkenning. “De focus van de samenleving ligt op gezinnen en kinderen, maar ook kinderloze mensen dragen wezenlijk bij. Het zou goed zijn die bijdrage te erkennen, en dat kunnen we doen door hierover een breed maatschappelijk gesprek te voeren,” stelt ze voor.
Wat denk jij? Moeten kinderloze mensen een lagere belastingdruk ervaren, of is het juist eerlijk dat iedereen evenveel bijdraagt? Deel je gedachten op onze Facebook-pagina en doe mee aan de discussie!
