Nicolien (37): Mijn baas verwacht dat ik een vergadering bijwoon tijdens mijn vakantie

Nicolien, een 37-jarige marketingmanager uit Den Bosch, keek lange tijd uit naar haar aanstaande vakantie. Ze had alles zorgvuldig geregeld: een zonnige plek, haar werkzaamheden netjes overgedragen en zelfs haar inbox leeg. Maar vlak voordat ze zou vertrekken, kreeg ze een bericht van haar baas dat al haar plannen overhoop gooide. “Hij vroeg me om tijdens mijn vakantie in te bellen voor een belangrijke vergadering,” vertelt Nicolien. “Ik was verbijsterd.”

Het is niet de eerste keer dat Nicolien’s baas laat merken dat ze tijdens haar verlof beschikbaar moet zijn. “Het lijkt wel alsof hij niet begrijpt dat vakanties er zijn om echt even afstand van werk te nemen,” verzucht ze. Haar werk in marketing is al behoorlijk veeleisend. “Ik maak vaak lange dagen en ben vrijwel altijd bereikbaar. Vakantie is voor mij de manier om op te laden. Maar als ik dan toch moet werken, wat betekent vakantie dan nog voor me?”

Hoewel ze meteen ‘nee’ wilde zeggen, voelde Nicolien enorme druk om toe te geven aan het verzoek. “Je wilt niet overkomen alsof je niet toegewijd bent,” legt ze uit. “Het voelt alsof elke minuut vrije tijd moet worden verantwoord, terwijl iedereen recht heeft op ongestoord verlof.”

Voorzichtig probeerde ze te reageren. “Ik zei dat ik het moeilijk vond om werk en vakantie te combineren, maar dat ik het zou overwegen als het echt nodig was.” Groot was haar frustratie toen direct het antwoord kwam dat haar aanwezigheid ‘essentieel’ was. “Het was geen vraag meer, maar een verplichting.”

De stress van deze situatie beïnvloedt al haar vakantie. “Ik kan nauwelijks ontspannen als ik weet dat er een werkbijeenkomst gepland staat tijdens mijn vakantie,” zegt ze. Daarbij voelt ze zich schuldig tegenover haar familie. “Mijn partner was woedend. Hij zei dat ik mijn grenzen moet stellen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.”

De Nooit Ophoudende Zaak: Grenzen Stellen

Nicolien vraagt zich af of haar baas in de toekomst altijd verwacht dat ze beschikbaar is tijdens vakanties. “Waar zet ik de grens als ik nu toegeef?”

Ze benadrukt dat vakanties essentiële periodes zijn. “Ik merk dat zonder voldoende rust de kans op een burn-out toeneemt,” zegt ze. “Het is niet gezond om altijd ‘aan’ te staan. Maar dat lijkt niet iedereen te begrijpen.”

De discussie over werkcultuur en burn-outs wordt steeds belangrijker. “We hebben het vaak over een goede werk-privébalans, maar als er van je verwacht wordt dat je zelfs op je vrije dagen beschikbaar bent, verandert er niets.”

In Nederland heeft Nicolien inmiddels uitgezocht dat ze wettelijk recht heeft op vakanties zonder werkonderbreking. “Werkgevers mogen je niet verplichten te werken tijdens verlof, behalve in noodgevallen. Maar wat valt daar precies onder? Een vergadering lijkt voor mij niet zo cruciaal.”

Ze denkt erover om haar vakbond of de HR-afdeling om advies te vragen, maar twijfelt nog. “Je wilt niet bekendstaan als ‘lastige werknemer’, vooral nu werk niet altijd gegarandeerd is.”

Nicolien overweegt ook andere opties. “Misschien had ik meteen moeten zeggen dat ik onbeschikbaar ben, en daar punt achter zetten,” overweegt ze. “Maar de angst voor mogelijke gevolgen weerhoudt me. Mijn werk is belangrijk voor me.”

Ze denkt erover na om met haar baas in gesprek te gaan voor meer duidelijkheid over vakantietijd. “Misschien beseft hij gewoon niet beter en kent hij het verschil tussen werk en vrije tijd niet. Als ik het niet bespreek, verandert er niets.”

Nicolien hoopt dat haar verhaal een breder gesprek over werk en vakantie zal starten. “Ik ben vast niet de enige die hiermee te maken heeft. Werkgevers moeten begrijpen dat werknemers pas echt productief zijn als ze voldoende rust krijgen. Vakantie speelt daarbij een cruciale rol.”

Ze wil anderen inspireren om op te komen voor hun rechten. “Ik weet dat nee zeggen moeilijk kan zijn, maar soms moet je jezelf op de eerste plaats zetten. Uiteindelijk zijn wij degenen die moeten omgaan met de gevolgen van overwerken.”

Wat denk jij? Moet Nicolien haar baas tevreden houden door de vergadering bij te wonen, of juist haar grenzen bewaken en nee zeggen? Deel je mening op onze Facebook-pagina en doe mee aan de discussie!